Regeneratieve landbouw

De kringloop van kippen, fruit- en groenteteelt vormt als het ware de basis voor het regeneratieve (agro-)ecosysteem. Het is de kunst om niet alleen een evenwicht te vinden tussen natuur en voedselproductie, maar een synergie, waarbij zowel mens & dier als natuur & klimaat kan profiteren.

Duurzaam betekent per definitie dat je de huidige situatie voor lange tijd kan volhouden (sustainable, able to sustain). Het probleem is echter dat de huidige situatie eigenlijk geen goed startpunt is. Bijvoorbeeld de bodemkwaliteit en biodiversiteit zijn zo sterk achteruitgegaan dat we eerst zullen moeten werken aan herstel, oftewel regeneratie, voordat we over duurzaam en circulair kunnen spreken. Per definitie gaat regeneratieve landbouw dus om herstel. Herstel door het opbouwen van een gezonde, levende bodem. En daarmee het faciliteren en stimuleren van leven. In dit proces wordt koolstof vastgelegd en gezonde plantengroei gestimuleerd.

In de praktijk betekent regeneratieve landbouw onder andere: geen kerende grondbewerking zoals ploegen en geen gebruik gebruik van pesticiden en kunstmest. Regeneratief gehouden vee wordt gemanaged middels holistische begrazing, waarbij het natuurlijke gedrag van het vee wordt ingezet om bodem, biodiversiteit en diergezondheid te verbeteren. Hiermee neemt het organische stofgehalte in de bodem toe: CO2 uit de lucht wordt in de bodem opgeslagen. Dit biedt ook optimale omstandigheden voor een rijk bodemleven, dat op zijn beurt voedingsstoffen beschikbaar stelt voor de gewassen. Tegelijkertijd werkt het organische materiaal als een spons: de bodem houdt meer water vast en droogt minder snel uit. Een goede eigenschap als het gaat om de weerextremen die zich regelmatig aandienen. Regeneratieve landbouw zorgt voor een veerkrachtig voedsel-landschap.

In Project Drawdown staat regeneratieve landbouw hoog gerankt in de wetenschappelijk onderbouwde oplossingen die de meeste impact kunnen maken, om koolstof vast te leggen.